ΜΙΑ ΑΣΤΡΑΠΗ / Αντωνίου Μαρίνα

Μια χρυσή αστραπή

λάμπει κάποιες φορές

τις νύχτες στ' όνειρο μου

και σκύβει μου μιλά.

Μα εσύ μη μου δίνεις σημασία,

πάντα αλαφροΐσκιωτη ήμουν.

Μου λέει ότι την νοιώθουν τα μωρά

και στο ύπνο τους χαμογελούν γλυκά.

Την περιμένουν λέει κάποιοι αλήτες

κάτω απ' τις παγωμένες γέφυρες

τις νύχτες για να ζεσταθούν.

Μα εσύ μη μου δίνεις σημασία.

Μου λέει ακόμα,

ότι έχει προτίμηση

στα άσπρα λουλουδάκια

της αγριοτριανταφυλλιάς

και στο αγιοκλημά μας.

Της αρέσει και η μυρωδιά

απ' τα γλυκά των Χριστουγέννων,

μα είπαμε, εσύ μη με πιστεύεις.

Α! Ναι, να μην ξεχάσω,

τρελαίνεται να ακούει το πρωί

τις μανάδες να ξυπνούν

τα παιδιά για το σχολείο

και τους άντρες που καλημερίζονται

πηγαίνοντας το πρωί στη δουλειά.

Αλλά μη μου δίνεις σημασία εσύ,

όνειρο πάντα είναι.