ΔΩΡΑ ΘΕΩ
"Ω, δυνατή είναι η αγάπη σαν το χάρο"
Κωνσταντίνος Θεοτόκης, Τα σονέτα
Εν αρχή ην ο έρως,
αυτοκίνητη ψυχή μου.
Άραγε θα προλάβω να πεθάνω
μ’ αυτά που πρωταγάπησα;
Με παφλασμούς απλώθηκα
στο σώμα σου να ξεμουδιάσω.
Όμως δε θέλω πιο πολύ να σ’ αγαπήσω
γιατί η μοίρα των μεγάλων εραστών
είναι ο θάνατος
και μες στην κόλαση
δεν ξεχωρίζεις
ποια η αιτία των αγκομαχητών,
οδύνη να είναι ή ηδονή;
Άσε να στήσω την παράδεισο εδωνά,
μ’ όλη τη δύναμη των επιθυμιών μας
να δώσω μια να βυθιστώ
στην αγκαλιά της έγνοιας σου.
Άσε με να κατέβω μέσα σου βαθιά
και με κουπιά να λάμνω απαλά
έως το νέκταρ να εντοπίσω που αναβλύζει
απ’ των ματιών σου την αχερουσία.
Μία εξαίσια σταγόνα του αρκεί,
ξόρκι στην τρισκατάρατη φθορά.
Ιαν. 1989 - Τελική γραφή, Μάαστριχτ, Οκτ. 1997
Στο σεργιάνι
Στον
ποιητή Γιώργο Μαρκόπουλο
Τι άλλο είναι η ποίηση απ΄ τη θλίψη μας
που βγαίνει στο καθημερινό σεργιάνι,
σε όχθες ποταμών ή παραλίες,
να αιχμαλωτίσει τη στιγμή, ή να πιάσει την εικόνα
ως πεταλούδα να τη βαλσαμώσει.
Μάαστριχ 1 Μαρ 1999
*
Ως ποιητής
Με
τον τρόπο του Κώστα Μόντη εκ Κύπρου
Κι εσύ αδελφέ, πάντα διφορούμενος
κι εσύ αδελφέ, πάντα σου ευρηματικός
μα καίριος μες στους υπαινιγμούς σου.
*
Ανεξαρτήτως
Ανεξαρτήτως των πραγματικών κινήτρων,
να τος ο Αριστογείτων,
να τον επευφημούν τα πλήθη,
δήθεν αυτός ήταν ο μόνος ικανός
να απαλλάξει την Αθήνα απ΄ τους τυράννους,
να έλθει πια ξανά στη πόλη τους
η πολυπόθητη συνέλευση του Δήμου,
να ρητορεύουν ανοιχτά, να διαφεντεύουν
οι ίδιοι κι ο καθένας τα του οίκου του,
τις σχέσεις τους με τους φίλους και συμμάχους,
εξοστρακίζοντας όσους υπονομεύουν
το μέλλον των παιδιών τους
και τα πάθη τους.
*
Επίλογος
Πάντα εραστής
πραγμάτων και εικόνων και υποθέσεων
που ούτε ήταν ούτε έγιναν δικά σου,
ν' ακούς σου μένει τις σειρήνες
δεμένος στο κατάρτι,
σ' ένα δέντρο,
σε ένα γιούσουρι βυθού,
να χαϊδεύουν τα αυτιά σου
και επιμόνως να σε προκαλούν,
έστω κι αν τίποτε να κάνεις
δεν μπορείς.
Παρίσι 17 Μαι 2004
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου