Νικόλας Σαλίβερος: Περί ελληνικής γλώσσας

 

«Τι εστί ΕΛΛΗΝΑΣ"....

Ελληνας; Ελληνα Τρισμεγιστο;...

καλεί τον ο επικεφαλής του προσκλητηρίου Σοφών τε και Ηρώων.

Στον αγέρα ηχώ βροντερή ακούγεται:Απών

Η ηχώ έρχεται από ψηλά,τις κορφές του Ολύμπου

Όπου ο διασημότερος νεκρός στον πλανήτη Γη, κείται

δολοφονημένος από τους αδελφούς απογόνους του..

πλέον των δυο χιλιάδων ετών.

Δώδεκα μαθητές  προσπαθούν να εμφυσήσουν τις γνώση τους

Σιμά του έχει συντροφιά τις Μούσες που αιώνιο μοιρολόγι

κρατούν την ανάσα του διάσπαρτη κι’ ελεύθερη στον αγέρα.

 

Καί τώρα.....

Πάνω στου επιτάφιους τύμβους του, απαιτούμε να δηλώσουμε και να μας αναγνωρίσουν την καταγωγή μας...

Οταν εκούσια και επιδεικτικά, την απαρνιόμαστε καθημερινά με τον τρόπο ζωής , των λόγων μας και της σκέψης...

Ουσιαστικά, φαίνεται πως ξεχάσαμε την έννοια και της λέξης ΕΛΛΗΝΑΣ...

ΕΛΛΗΝΑΣ΅  πιστεύουμε, ετσιθελικά πως είναι όποιος γεννήθηκε στην Ελλάδα από Ελληνες μόνο γονείς και φυσικα μιλά  τα νέα Ελληνικα,σε όποια διάλεκτο. ...(Και ,τι ειρωνεία ,..Να υπηρετήσει στον Ελληνικό στρατό)

Πόσοι τάχατες διδαχτήκαν ότι Ελληνες και φυσικά Ελλάδα κυριαρχούσε από το Γιβραλτάρ ΄μεχρι τα βάθη της Μεσης Ασίας;

Πως η Ελληνική γλώσσα αποκαλείτο ΚΟΙΝΗ…

Πόσοι τάχατες διδαχτήκαν από του Ισοκράτη τον πανηγυρικό «.. «…και Έλληνας καλείσθαι τους της ημετέρας παιδείας μετέχοντας!…»

Δυστυχώς αποδεικνύουμε εαυτούς κενοί παιδείας και απορρίπτομε μετά βδελυγμίας  και την αναφορά ,με επιπολαιότητα, ακόμη και τον γλωσσικόν φορέα του πάλαι ποτέ Ελληνικού Πολιτισμού .

Για ποια τάχατες "Ελληνική Παιδεία" ομιλούμε όταν μόνο αυτή δεν διδάσκεται στα Ελληνικά σχολειά....

Αυτό το χώμα, έστω που μας απέμεινε και τραγουδάμε(δίχως βάθος) τον ποιητή-είναι δικό μας», και που λέγεται Ελλάδα, που πριν δυο χιλιάδες χρόνια κατοικούσαν  ΕΛΛΗΝΕΣ κατοικούν και την αρμέγουνε αλί, απαίδευτοι, απάτριδες και παραδομένοι στα

διαστρεβλωμένα παραμύθια τού Αβραάμ και της Εύας( Εβραιοσκούφοτοι) και ρυπογόνοι της Ελληνικής Παιδείας και της Ελληνικής σκέψης...

Αυτό είμαστε !!!

Γιατί,  ΕΛΛΗΝΑΣ σημαίνει:

Πρωταρχικά Ιδέα, και Ελευθερία και Δημοκρατία που εξασφαλίζει Ειρήνη,Δικαιοσύνη και οσποσδήποτε Αγάπη, Ονειρο,Πρόοδο, Ισότητα, Αξιοκρατία.
 Γενναιότητα, Θάρρος, Αυτοθυσλια, Φιλοπατρία και Φιλανθρωπία... 
Σημαίνει Χαμόγελο,  Καλοσύνη, Προσφορά, Φιλοξενία,  Σεβασμό.
Σημαίνει , Ερωτα, Κάλλος και Τραγούδι

Σημαίνει τέλος Φως αείζωον..

«Μετά πόνου η μάθησις»μα λέγει ο Αριστοτέλης, όμως προτιμούμε την οδό της άκοπης Δημοκρατίας που φέρνει στην εξουσία την πλεόν ουτιδανή μετριότητα.

Του Κατατζάκη η πιο κάτω κραυγή αγώνα,καταλήγει ωσάν «Φωνή Βοώντος»

(Ελληνα) «Οι νεκροί σου δεν κείτουνται στο χώμα,

γενήκαν πουλιά, δέντρα, αγέρας.

Κάθεσαι στον ίσκιο τους, θρέφεσαι με τη σάρκα τους

αναπνές το χνότο τους, γενήκαν ιδέες και πάθη

και ορίζουν τη βουλή σου και τη πράξη.

Δεν είσαι ένας ,είσαι ένα σώμα στρατού.»

Ο  ΕΛΛΗΝΑΣ. ανήκει στον σύμπαν και τώρα..Ο νέο-Ελληνας αρέσκεται στο ραγιαδισμό, και στην επίφαντη ελευθερία...που διδάσκεται από τη Δύση………..Εχασε την Ανατολή

Έπαψε να πιστεύει, από ψυχής, πως είναι συνέχεια " των ΕΛΛΗΝΩΝ"...

OΜΩΣ ΟΜΩΣ…

Έχει απ’τη γέννησή του της τύχης φυλαχτό,

στον κόσμο που απέθαντο  κρατά του το Έθνος .

Κι’ είναι αναμφισβήτητα αυτό,

που με γλώσσα  Ελληνική είναι σφιχτά δεμένος.

«Στη Γλώσσαν την Ελληνικήν»

(«Μήγαρις έχω τίποτε άλλο στο νούν πάρεξ ελευθερία και γλώσσα»

(Δ, Σολωμός)

Η γλώσσα η Ελληνική ποτέ της δεν πεθαίνει,

ακόμη κι’όταν ένδειας βέλη κτυπούν, πλουταίνει.

Κι’αν διώχνουν την «οξείαν» και σγουρή «περισπωμένη»,

σε «Ψαλτήρι» και «Λαλιά» είν’ ή ρίζα σκαλωμένη.

Σισύφειος κι’η πονηριά, υστερόβουλα ριγμένη,

στη γλώσσα πού’δωσε το φώς, σ’όλη την οικουμένη.

Αρχαία, Νέα, Λαϊκή ,απ’το μυαλό βγαλμένη,

δίνει παιδείας νόημα , στη ουσία βαφτισμένη.

Κι’άν οι κρηπίδες άπιαστες, στα βάθη των αιώνων,

με πύρ και φώς εγίνηκε, γεννήτρα Παρθενώνων,

και δεν την τρόμαξε η σκιά, υπάρξεων σκαιών.

Πηγή ούσα Κασταλίας  οθνείων τε γειτόνων,

ακούγεται και γράφεται, παιδί Αρχαίων Δαιμόνων.

Eίν’αθάνατη κι’ επιούσια γλώσσα των Θεών.