Σμαρώ Νότου: Χρωματίζοντας τις ώρες να αξίζουν ο χορός των κυμάτων δεν έχει βήματα…

ΠΑΝΣΕΛΗΝΟ ΣΟΝΕΤΟ ΚΑΡΔΙΑΣ

Αν δεις νύχτα Αυγούστου το φεγγάρι
να πάλλει την ψυχή, τα κύματα να αγιάζει
σαν μουσική ερωτική αισθαντικού λυράρη
με πόθο τη μορφή σου ν’ αγκαλιάζει.

Αν το δεις ολόγιομο πλάι στο μαξιλάρι
με ένα όνειρο να αγρυπνά, ασήμι να σταλάζει
από βαθύ πορτοκαλί λευκό μαργαριτάρι
καταμεσής στο πέλαγο χρώματα να αλλάζει.

Πες πως είμαι εγώ, μάτια μου αγαπημένα
ένα με τη φεγγοβολή ακτή απέραντη
πνοή της σκέψης που αγαπά να δίνεται σε σένα.

Σώμα με σώμα, ψυχή με ψυχή, ψυχή μου
μια του καλοκαιριού πτυχή ολόφωτη
πανσέληνος του νου και της καρδιάς, ζωή μου.

**

 ΛΟΥΣΜΕΝΟ ΣΤΗ ΛΑΧΤΑΡΑ

Στα ανοιχτά της θάλασσάς σου
καράβι τριίστιο το όνειρο
λουσμένο στη λαχτάρα
απερίσπαστο στέργει να πλανέψει
τα κύματα του ανάδρομου καιρού.
Στο γνώριμο της ανάσας σου η στιγμή
μοιάζει να διαρκεί για πάντα.
Ικανή να τρυγήσει την επιθυμία
καθώς η ψυχή προστάζει
αγρυπνά, φλέγεται και μελώνει
στην άκρη των χειλιών σου.
Λαμπυρίζει το θαύμα
οι χτύποι συγχρονίζονται.
Σαν αστέρι λιγωμένο
σε σιωπή αισθαντική
δάδες ανάβει
και ασημοστόλιστα πετάγματα
φορά η ερωτευμένη μου ματιά.
Δικό της γίνεται το πέλαγος
δικός της και ο ουρανός
απλώνεται, αρμενίζει, αφήνεται
το ρίγος να χωρέσει της αγάπης
στο ποθούμενο της ύπαρξης.
Χρωματίζοντας τις ώρες να αξίζουν
ο χορός των κυμάτων
δεν έχει βήματα φως μου.
Άλικο το δειλινό
το ταξίδι αχαρτογράφητο
μα το δικό σου το φιλί, το εδώ
το μαζί, ιερό κι αδιαπραγμάτευτο.