φτηνό κρεβάτι / Δημήτρης Αθηνάκης

 

— να ψηλαφίσω απ’ την αρχή λες
με δάχτυλα τους καρπούς

να παραδώσω λες
να παραδώσεις λέω

μα κοίτα πώς έχει το πράμα
ο χρόνος που ικέτεψες θα ’ρθεί
και
θα γελάσει

θα ’ρθεί λες
και
θα ’ρθώ σού απαντά

να ’ρθεί λες να ’ρθεί
τικ τακ τικ τακ τικ τακ

χέρια στους καρπούς μετράνε
αδύναμα δάχτυλα
σε
φλέβες αδύναμες

κι άσ’ τα λες

ίδια κολυμπήθρα του Σιλωάμ
χωράς; μπαίνεις
δε χωράς; να περιμένεις τη σειρά σου
−θα ’ρθεί καιρός λες που θα μετρήσουμε αλλιώς−

χωράω (θα) λέω αλλά
ένα κιλό χώμα είναι πιο βαρύ από ένα κιλό κρέας
−είναι γνωστές οι επαναλήψεις του αίματος−

πολύ αίμα λες

να παραδοθώ λες
να παραδοθείς λέω

κι εγώ

για τ’ αδύναμα δάχτυλα
κομμένα
όπως τα νύχια
νύχτα που έκοβα νομίζοντας
πως ωραιότερος θα γίνω

γι’ αυτά θα λέω·

**

πλέον περνώ συχνά τη θεωρία του χάους γι' ατυχία

- δε φταίει ο άλλος που εσύ έχεις κακό εαυτό
είναι μια ωραία αντίδραση στο
"μου βγάζει τον κακό μου εαυτό"
και μια πεταλούδα φέρνει βροχή στην πόλη
βέβαια
για χάρη ενός ποιήματος βρέχει απόψε
για τον κακό σου τον καιρό
για τον κακό σου εαυτό
για την αναπνοή που δυσκολεύεσαι να πάρεις
μετά το σούπερ μάρκετ
το χασάπη
μετά που σ' ερωτεύτηκε
-εξόν τις Τρίτες που 'παιρνε ρεπό-
για χάρη ενός ποιήματος απόψε
σε θυμάμαι
- και για χάρη ενός άλλου σίγουρα Θα σε ξεχάσω