Ηλίας Στόφυλας : Μικραίνουν με τον καιρό τα Σώματα

Αιωνία μας η θλίψη

Κληρονομικώ δικαίω, παραχώρησα σε γνωστούς τρίτους
-εκείνοι έλεγαν πως είναι και οι πρώτοι-
τους τίτλους ιδιοκτησίας μου.
Τίποτα φοβερό!
Κάτι οφειλές της ζωής της ανεπίστρεπτης
κι έναν ουρανό κατειλημμένο από αργοπέταχτα πουλιά πολυθεσίτες.
Στο ύψος της η αξιοκρατία!

Ήλιος ανάχτιδος των συμφερόντων οι απόψεις.
Σκυφτός, όπως τα χρόνια τα μη μετρήσιμα.
Μικραίνουν με τον καιρό τα Σώματα.

Ξεχρεωμένος ανεξόφλητα, αναλήφθηκα στην ώρα μου
και ανεφώνησαν τα πλήθη:
"Αιωνία του η θλίψη",
γιατί 'χα μεγάλο δάκρυ στην ψυχή να μ' εμποδίζει,
γιατί ο πόνος είναι άνοιγμα.
Το 'δα στα μάτια του ζητιάνου τα παγκόσμια,
το 'δα στου παρελθόντος μου την άτολμη αοριστία
-οργανωμένο ριφιφί στη μνήμη.

Με τα πολλά,
τούς παρεδόθησαν οι πλάκες μου.
Ετοιμοπαράδοτο,
πτωχευμένο κληροδότημα.
Δόξα τω θεώ!
Σταχτοποιήθηκαν όλα.
Ζήτω η κανονικότης!

**

Παραλήπτης δύο ταχυτήτων

Κάθε πότε επιστρέφονται οι αχρείαστες ζωές;
Ξέρετε...
Εκείνες που μάς χρέωσαν, ίσα-ίσα για να γεμίζουν με σώματα άυλα τα φωτογραφικά άλμπουμ
και οι νυσταγμένοι καθρέφτες.
Γνωστοί χειροκροτητές μεγαλειωδών μηδενικών.
Στο ταχυδρομείο μ' ενημέρωσαν ενδελεχώς:
και στάλθηκα και παραλήφθηκα
(για το αν αποτιμήθηκα βέβαιοι δεν ήταν)
-πάντα συστημένο δέμα.
Να 'ναι σίγουρη η αποστολή
και η παράδοση τελειωμένη υπόθεση.
Σαν δάνειο προορισμένο για τον Τειρεσία.
Δύσκολο προμάντεμα οι στιγμιαίες αναλήψεις.
Πόσο κρατάει, άλλωστε, ο ουρανός;
Παραλήπτης δύο ταχυτήτων...

Με θωρακισμένο το ήθος
χώθηκα στη σάρκα τη βαθύτερη της γης.
Πάντα με κούραζε το άσκοπο το πέρα-δώθε.
Δεξιά κι αριστερά, τα ηλικιωμένα μου εγώ,
άξιοι δικαιούχοι του επιδόματος υπερηλίκων.
(Μετριόταν σταθερά ασύμμετρη η ευθεία της καμπύλης τους)
Πού θα 'φτανα, δεν ξέρω.
Μαύρα κυπαρίσσια, μου 'σπασαν τη μέση με τη βία.
Μ' ήθελαν, βλέπεις, συγκεντρωμένο βέλος στα λυγισμένα τόξα των ευθυτενών.
Να γέρνεις είναι πλεονέκτημα;
Έφυγα
με στόματα και πρόσωπα διπλά.
Ένα για κάθε περίσταση...

Top of Form

Bottom of Form

**

Αυτοπροσώπως

Συμπλήρωσε την αίτηση πολύ σχολαστικά:
-Οικογενειακή κατάσταση: Γονεύς
-Επάγγελμα: Κατά συρροή δολοφόνος.
Δεν ήταν αρκετά τα εγκλήματα, για να δικαιολογήσουν μία πρόωρη συνταξιοδότηση.
Κι αυτό το νέο ασφαλιστικό...όλο αδικίες!
Κανένας φόνος συντάξιμος.
Κλήθηκα ως μάρτυρας.
Μου ζητήθηκε το γνήσιο της πληγής.
Με Άριστα, είπαν, η θητεία μου κάτω απ' τους σταυρούς.
-Πού βρίσκονται οι άλλοι πεθαμένοι; ρώτησαν.
-Δημοπρατήθηκαν προσφάτως, απάντησα.
Μάτια, κατά την ακρόαση, δεν έβαλα.
Σε τί θα χρησίμευαν των κολλημένων μου δακρύων τα νερά;
Στο Δημόσιο πάντοτε ξένο και ανώνυμο το "αυτοπροσώπως".
Κι ας τίθενται διαρκώς σε λαϊκό προσκύνημα τα "εν οίκω μη εν δήμω".
-Έτσι δικάζονται οι μοναξιές...ερήμην.
Για φαντάσου!
Με εφάρμοσαν πιλοτικά για μιαν οριστική, εν συνόλω απόφαση.
Ψίχουλα, τελικά!
Πάλι, μού αποδόθηκαν εν περιλήψει, όλα της ζωής τα θλιβερά, μεγάλα κέρδη.
Πού καιρός για αναλύσεις...