«Σκοτεινό πέρασμα». Ποιητική Συλλογή του Μηνά Δημάκη που τιμήθηκε με το Β΄ Κρατικό Βραβείο Ποίησης 1957

 

Ζωή

Δε θ' αποχαιρετήσω τη ζωή εύκολα

Γονατιστός

Θ' αλλάξουμε το τελευταίο «χαίρε»

Σα φίλοι ύπουλοι και αναξιόπιστοι

Που χωρίζουν ύστερα από μια γεμάτη μέρα

Που χωρίζονται ίσος προς ίσον

Και η μέρα δεν ήταν αργία γιορτή διασκέδαση

Καθημερινή κοπιώδης

Αυχμηρή ζωηρή ήταν

Πάθη βουνά και παθήματα και δοκιμασίες

Χαρές αυγούλες χρυσές

Ή καμίνια με φλόγες

Αγάπες λευκά περιστέρια

Ή ύαινες της ζούγκλας

Και πόνος;

Και αγωνία;

Και πάντα στην πόρτα ο χτύπος του πεπρωμένου;

Καμιά σημασία

Παλεύοντας

Νικητής-Νικημένος

Ζωή

Μια στα πάνω μια κάτω

Σε γνωρίζω σε μισώ και σε θέλω

Σκληρή άτεγκτη αχάριστη

Ακριβά πληρωμένη

Ζητώντας πληρωμή πιο ακριβή κάθε τόσο

Θα σ' αποχαιρετήσω φιλικά

Και θα πάψεις να με παραμονεύεις

Θα γλυτώσεις και συ απ' το δύσκολο θύμα

Που είχε υψώσει το κάστρο του

Και κάθε στιγμή σε περίμενε

Με το τουφέκι στο χέρι

**

Η Απελπισία

Η απελπισία

Δεν είναι συναίσθημα διαρκείας

Ή

Εμμονής

Κανείς δεν εμμένει σε τέτοια φτώχεια

Που δεν είναι μόνο φτώχεια ή ερήμωση

Είναι αφανισμός

Μπορεί να γδυθείς βέβαια στο παγωμένο δάσος

Και συχνά βρέθηκες γυμνός

Και τα ρούχα χάθηκαν

Κι άλλα δεν είχες

Αλλ' εάν δε ζητήσεις

Κάποια κουρέλια να σε προφυλάξουν

Το δάσος δεν υπάρχει πια για σένα

Μήτ' εσύ για το δάσος

Όμως εδώ βρίσκεσαι

Προσμένοντας τα δέντρα να ξανανθίσουν

Δε σε διακρίνω καλά

Μες στο χιόνι που πέφτει

Αλλά θα βρήκες και πάλι

Κουρέλια για να φορέσεις

Και θα ονειρεύεσαι πάλι

Μια καινούργια στολή

Η απελπισία δεν είναι συναίσθημα διαρκείας

Αφού υπάρχω

Και υπάρχεις

Η απελπισία τελειώνει σύντομα

Έτσι

Ή

Αλλιώς