Απών… / Π. Λίβυος

Όταν με χρειάστηκες ήμουν δίπλα σου.
Όταν σε έφτυσαν μάζεψα τις στάλες της ντροπής σου.
Όταν σε έδιωξαν σε περιμάζεψα.
Στην πιο φρικτή σου απόγνωση συνόδευσα την ελπίδα.
Και τώρα που σε χρειάστηκα κρύφτηκες στο ρόλο σου.
Κράτησες ισορροπίες,
την προδοσία την ονόμασες ωριμότητα.