Χαμένος παράδεισος / Κατερίνα Καλαϊτζάκη

Το χέρι μου απλώνω τρυφερά
ν αγγίξω των χειλιών σου τη γραμμή
αφήνομαι να ζήσω τη στιγμή
σαν να ναι η τελευταία μου φορά.

Τά μάτια κλείνω και ο χρόνος σταματά
μπροστά μου ένας ορίζοντας ανοίγει
μέσα μου μπαίνεις και το σώμα μου σκιρτά
κι έναν παράδεισο η μοίρα ξετυλίγει.

Ας είσαι όνειρο φευγατο, απατηλό,
ό,τι λαχταρησα με την ψυχή ν αγγίξω
ένα παιχνίδι που το παίζει το μυαλό
και μια κραυγή που δεν κατάφερα να πνίξω...