Λύγισε η καστανιά εκεί ψηλά / Παππάς Κ. Βασίλης

Λύγισε η καστανιά εκεί ψηλά
Η καστανιά που μας σκέπαζε
και στεκότανε όρθια σαν εικονοστάσι.
Ξεκούμπωσε όλος ο χειμώνας,
έπεσε πάνω της.
Βόγκηξε ο κορμός από τον χιονιά
και οι ώρες, οι μέρες, οι εποχές
πότε στάχτες και πότε παγωνιές.
Λύγισε ο αιώνιος κορμός,
σωριάστηκαν οι κλώνοι του.
Πουλιά, που φύγανε τρομαγμένα,
από ανέμους και βοριά.
Σου το έλεγα νοτιά,
ουρανέ και παγετώνα,
θα την χάσουμε την καστανιά!