Από την Ποιητική Συλλογή : Ποτέ δεν είμαστε μόνοι του Αλέξη Σταμάτη ένα πολύ μικρό απόσπασμα

O χρόνος νεκρό πουλί που κατεβαίνει ένα ποτάμι 
στην εκβολή ζωντανεύει 
ανοίγει τα τσακισμένα του φτερά 
και χάνεται στον αιθέρα 
πιο αινιγματικό απ' τη διάρκεια 
απ' τη στιγμή πιο ανεπαίσθητο...


Tι περίεργο 
ποτέ δεν είμαστε μόνοι 
για να υπάρξει αφή αληθινή 
μεσολαβεί η φύση.

...

Όμως το ποίημα είναι χρησμός τ' ουρανού 
δεν είναι πεπρωμένον 
πήγε λοιπόν κατά τα θεία 
- μόλις που πρόλαβα να το δω 
να ηνιοχεί πάνω απ' τα σύννεφα 
πριν χαθεί αμόλυντο 
όπως όλα που έξω από μας τελειώνουν.