Λυπημένη Άνοιξη του Πέτρου Μπιρμπίλη

Κι όπως το αμάξι πήγαινε
η άνοιξη έμενε πίσω
γινόταν άφαντη
αποκαλύπτοντας φθινόπωρο
στα μάτια μας.

 

Στον Ισθμό κάναμε στάση
κοιτάξαμε τη διώρυγα
σιωπηλά.
Μέλισσα
σε κήπο σαρκοβόρων λουλουδιών
ήμουν όταν σε φίλησα.

 

Το βράδυ
ακούμπησα το πόδι μου πάνω στο δικό σου
για να καταφέρω να κοιμηθώ.