Ρέκβιεμ / Καρασάββας Δημήτρης

[...] Επιστρέφω αργά το μεσημέρι
στο σπίτι που μέναμε παλιά
Στην εξώπορτα ο Πατέρας
φυλάει πάλι σκοπιά
ντυμένος στα ελασίτικα
Τα φισεκλίκια χιαστί
παραπόδα η μπρέντα
φουντωτά τσαρούχια
το δίκοχο με το λαμπυρίζον έμβλημα
του λαϊκού Στρατού
Με την ποδιά πάντα η Μητέρα
έχει ήδη έτοιμο το φαγητό
μάς σερβίρει φακές...

...Πάει καιρός που τους έχασα
έφυγα κι εγώ απ' το παλιό σπίτι
έρχονται όμως, τακτικά
στα όνειρα ή σαν αγαπημένη ανάμνηση
Θυμάμαι
με θλίψη είναι αλήθεια
όσα δεν έκανα στη ζωή μου
όσα δεν κατόρθωσα να φτάσω
κι ενοχλούμαι,
από την ασυνέπειά μου
που δεν έγινα κάτι χρήσιμο
ένας Ελασίτης