Πρώτη Δημοτικού και άλλα / Νίκος Παπάνας (απόσπασμα)

Μήπως θα βρούμε κάτι σαν αιωνιότητα

Φιλί με τη διάρκεια τ’ ουρανού

Αγκάλιασμα που δεν κυοφορεί την πλήξη

Βότσαλο που θα στίλβει αδιάκοπα έξω απ’ το νερό (…)

...

 Έν’ αστέρι πεσμένο,

μια πληγωμένη σιωπή,

ένα ερείπιο.

Κι αχ πώς ν’ ανυψωθώ

ξάστερος, διάφανος

μέσα στο βλέμμα σου.

Να πλέξω ένα στεφάνι φως.

Να σ’ αγαπήσω

...

Από τη μία άνοιξη, ανοιχτός ουρανός/από την άλλη πληγές και σύννεφα.

Το πρόσωπό μου/το πρόσωπό σου

Το βλέμμα μου/το βλέμμα σου

Άφθαρτη παρουσία/καθημερινή φθορά

η ψυχή μου/ η ψυχή σου

Άφθαρτη παρουσία/καθημερινή φθορά

Σάρκα /αλάβαστρο

Αιμάτινο φιλί/άγγιγμα του κρίνου

Μελωδία μελών/ χάδια των λέξεων

...

Προπαντός ψυχραιμία

Μακράν του λυρισμού.

Προσφυγή στα συγγράμματα.

Αλλά να σου το αναπόδραστο

-λέξη σοφή

Με τον ήχο της Δρέσδης.

Των σημάντρων πορσελάνινη έκπληξη.

Το λεξικό μου ανθίζει

Στο ατελείωτο κελάρυσμα της γραφομηχανής.

Κανείς δε θα εμποδίσει τη βροχή

Να καμαρώσει τα καινούρια

Μοκασίνια της.