Η κάθε μου μέρα
Αναπαραγώμενη απώλεια.
Ο πρωινός καφές,
Σαν στραγγίξω
Την τελευταία μου γουλιά,
Ειναι ήδη
Άχρωμη απεικόνιση,
Διάφανος Ίσκιος,
Κυνηγημένο παρελθόν
Στο πουθενά.
Επιμένει
Το απείθαρχο μυαλό,
Φράγμα στου χρόνου
Να υψώσει τα περάσματα.
Για να μαζέψει
Όλες, του Τώρα
Ρέουσες σταλιές,
Σ'ένα νερόλακο
Με νηνεμία διάφανη
Κενή από μνημεία,
αφετηρίες και λήξεις
Χρονικές.
Το απείθαρχο μυαλό,
Φράγμα στου χρόνου
Να υψώσει τα περάσματα.
Για να μαζέψει
Όλες, του Τώρα
Ρέουσες σταλιές,
Σ'ένα νερόλακο
Με νηνεμία διάφανη
Κενή από μνημεία,
αφετηρίες και λήξεις
Χρονικές.
Εχθρός της νοσταλγίας,
Σχήματα, μνήμες
Κατακάθια,
Πρόσωπα ακινητα,
Απώλειας απεικονίσεις
Τα κλοπιμαία απαιτεί.
Τήν Ύπαρξη
Εξαγνισμένη θέλει,
Από την ματαιότητα
Ενός χρόνου κερατά
Σφετεριστή .
Σχήματα, μνήμες
Κατακάθια,
Πρόσωπα ακινητα,
Απώλειας απεικονίσεις
Τα κλοπιμαία απαιτεί.
Τήν Ύπαρξη
Εξαγνισμένη θέλει,
Από την ματαιότητα
Ενός χρόνου κερατά
Σφετεριστή .
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου