ΜΝΗΜΕΣ / Αντώνης Σαμολαδάς

Μεσάνυχτα και κάτι
οι μνήμες ξυπνούν
θεριεύουν μέσα στο σκοτάδι
ψηλώνουν οι σκιές
ψηλαφούντην ψυχή μου
την ξυλεύουν με τέχνη...

Κάνω επίκληση στην λήθη
δεν τις μπορώ άλλο
αυτές τις έντρομες ώρες
ζητώ να απαλύνει η σκέψη
να καταλαγιάσουν τα πάθη
να ηρεμήσει το σώμα μου...

Μα αυτές επιμένουν
παίρνουν το πρόσωπο σου
θέλουν να με πονέσουν
δεν ξέρουν οι δυστυχείς
πως όταν σε κοιτώ
η ψυχή μου ημερεύει...

Κάνω πως φοβάμαι
μην καταλάβουν και χαθείς
και αυτές αλλάξουν ρόλο.
Πέντε και μισή άρχισε να χαράζει
γρήγορα πέρασε ο χρόνος
κοιτώντας την μορφή σου
δεν έκλεισα μάτι πάλι απόψε...