Όποτε βρέχει στάζει η σκεπή,
δεν μέτρησα ποτέ τις τρύπες.
Στάζει… πώς έγινε διάτρητη!
δεν μέτρησα ποτέ τις τρύπες.
Στάζει… πώς έγινε διάτρητη!
Μέρα τη μέρα εξατμίζομαι
κι αναστατώνονται
τα έντομα και τα ποντίκια
που ανασαίνουν τη ζωή μου
στο τρύπιο ταβάνι.
κι αναστατώνονται
τα έντομα και τα ποντίκια
που ανασαίνουν τη ζωή μου
στο τρύπιο ταβάνι.
Θοδωρής Βοριάς. Ποιητική συλλογή ΤΟ ΤΡΥΠΙΟ ΤΑΒΑΝΙ, εκδόσεις Ερωδιός. Θεσσαλονίκη 2005.
Σχετικά με το βιβλίο δείτε εδώ:
http://vorias.blogspot.com/2007/06/blog-post.html
http://vorias.blogspot.com/2007/06/blog-post.html
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου