Υπνοβάτης / Δημήτρης Σοφιάδης

Όταν δανείζω τα μάτια μου
στον ύπνο
για να περάσει βηματίζοντας με προσοχή
στον κόσμο της αγρυπνίας
ξαναβρίσκω το παιχνίδι της επιστροφής
σε εκείνα που δε γίνεται να ξαναγίνουν
Ο ύπνος μου αποκτά ένα βάρος ασυνήθιστο
δένει σαν κουβάρι
τη σκόνη των επίπλων
με τη γύρη που ανατέλλει
απ'τα λουλούδια
τα βρώμικα χαλιά με τα σεντόνια των αγγέλων
Ώσπου κάποτε συλλαμβάνομαι
για το παράνομο ανακάτεμα
και κλείνομαι ξανά στο κρατητήριο της σιωπής