Μερικές φορές,
εμένα θα μ’ έχεις δει γυμνό,
ακάλυπτος σε φωταγωγό
ν’ ανθίζω.
Στο πρώτο φως του Εωσφόρου
ν’ ανοίγω πέταλα
μαύρο νούφαρο.
Εκείνη την ώρα,
πως με πονά
όταν κατεβαίνει
μόνο το ένα τέταρτο
του φεγγαριού,
και λάμπω λίγο, με εγκράτεια,
και λίγο το φως αντανακλώ ένα γύρω.
Πως, μια πεταλούδα λευκή της νύχτας,
γύρω μου πετώντας
πως με ρουφά
στους στήμονες,
και πως με βασανίζει,
και πως μου σκορπά άδικα
τις λέξεις
και τη μαύρη γύρη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου