ΘΟΛΟΥΡΑ/ Ζωχιού Λυγερή

                                                    

(Πίνακας της Λυγερής Ζωχιού) 

(Στον κόσμο της έκπτωτης αγάπης

και της αιχμάλωτης ζωής

Το του ιερού και το του πολυτίμου

Δέομαι και παρακαλώ

Προστρέχω και προσπίπτω για ανάσταση

Και άγχομαι κι αγωνιώ

Το φως κι η αγαλλίασις να εναγκαλιστούν

να συμπονέσουν)   Λ.Ζ.

Να κάτσουμε σε μια γωνιά

Να συμμαζέψουμε το χάος

Του κόσμου την ανεμοδούρα

Και το βαθύ σκοτάδι

Που βαριανασαίνει

πάνω στις ψυχές μας

Και την χίμαιρα

που έγιν' η σκόνη που ανασαίνουμε

Τον σκορπισμένο πόνο

που έγινε το κάθε μέρα μας

Το αδικόχερο στολίδι

Της αχυρένιας καλύβας μας

Να αλαφρύνει η καρδιά

απ' αυτή τη θολούρα

Να πάψει να διεκπεραιώνει

ανούσια χιλιόμετρα

Κι ο Θεός να χαμογελάσει

Και να μαζέψει τα σύννεφά του

Απ' τον ουρανό μας

Λ.Ζ.