Να γίνεσαι άνεμος / Κουφογάζου Φωτεινή

Νωρίς σωριάστηκαν στην γη τα όνειρά σου.
Ποτάμι κόκκινο, αιμάτινη χαρακιά
της πορείας, που ο άνθρωπος
τράβηξε κατά τον άνθρωπο,
τώρα τα παρασέρνει.

Ήταν άδικο, για το δίκιο σου να καρτεράς
ανέμους άλλους να φυσήξουν.
Έπρεπε εσύ, να γίνεις ο άνεμος
που όλα τ'αγγίζει, οσμίζεται,βλέπει, δροσίζει.
Αόρατος, ασώματος, πολύξερος,
δίκαιος, φλεγόμενος, πονετικός,
στους δρόμους που όλοι βαδίζουν,
κατά της μοναξιάς τους δρόμους,
εκεί που όλοι θα συναντηθούμε.

Μη λες :-Νωρίς φεύγω ή αργά.
Άχρονα το μάνταλο της γης
κρούουν οι βροτοί να επιστρέψουν.
Άχρονα το χώμα υψώνεται,
φλέγεται, επιστρέφει στο χώμα,
καθώς της λεύκας τα φύλλα ψιθυρίζουν:
-Έρχου άνεμε!