ΧΡΥΣΟΚΟΚΚΙΝΗ ΦΥΛΛΩΣΙΑ / Γιώργος Καραγιάννης

Ίσα ίσα που προλαβαίνω τώρα στο τέλος
ν’ ακουμπήσω τα φύλλα μου στη λίμνη
όπως λειτουργούσα πάντα.
Αν και τα κακόμοιρα έχουν χάσει
όλη σχεδόν τη χλωροφύλλη
κι έχουν υποστεί
τόσες τροποποιήσεις στο χρώμα τους
που την υγρασία τη θέλουν
μήπως μετά την ύστατη προσπάθεια
ζωντανέψουν ξανά.

Είναι τόσο παλιές αυτές οι αγάπες
που δεν μ’ αφήνουν
ούτε και με την τελευταία μου φυλλωσιά
τις συνήθειες ν’ αλλάξω.

Κι ας γέρασα
και τα κλαδιά μου βάρυναν
και δεν τα συγκινεί η θωριά μου
εγώ δεν θέλω μόνο να καθρεφτίζομαι
αλλά και να εφάπτομαι στα νερά
ήρεμα να ξεκολλήσουν όλοι οι μίσχοι μου
σα βάρκα χρυσοκόκκινη να φύγω
μαζί με όλα τ’ άλλα αδέλφια μου
-χωρίς να θέλουμε-
θα πάρουμε το δρόμο της απώλειας
χωρίς γυρισμό…