Το ποίημα είναι ένα κερί
που του δίνεις την ευχή σου και ανάβει
Στον καπνό μιας προσευχής
στέκει γενναία η φλόγα του
σε καθρεφτίζει μες στον πόνο
λιγοστεύοντας τον καημό
μακραίνοντας την αγάπη
Κι όταν έχει αποσώσει τον λόγο του
όταν πια δώσει την πνοή του στον αέρα
τότε κι αυτό πιστεύει τη σιωπή
και σβήνει σιγά
ήσυχο φως που λιώνει μέσα στο χέρι σου.
Γιάννης Μαρκάκης
Από τη Συλλογή "Συνδρομητές Εικόνων"
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου