Οι ευτυχισμένοι / Γιάννης Μπερούκας

Πάνω στης νιότης το μετάξι
σιωπηλά προσωπεία,
χέρια που αναδύονται απ' τη θάλασσα
και στο πρώτο κιόλας μονοπάτι
όλες οι αλήθειες της οδύνης.
Λίγα δάκρυα σ' ένα χαμόγελο
και τα καλοκαίρια τελειώνουν,
τώρα πια που δεν έμεινε
τίποτα ν' αγαπήσεις,
τώρα που τα βλέμματα
αλλάζουν δρόμο κι ο άνεμος
κάθε βράδυ ουρλιάζει στις ρωγμές μας.
Θα βρεθούμε όλοι στο ίδιο νερό
όταν το ποτάμι θα γκρεμίσει τις όχθες του,
έρημες νύχτες η ποινή μας,
οι καμπάνες θα κλέβουν τους ήχους μας
κι εσύ μια σκιά του δικού μου εαυτού.
Στον έσχατο θρήνο
θα τυλιχτούμε όλοι μ' ένα στίχο αγάπης
και τριγύρω οι ευτυχισμένοι
θα μας κοιτούν μέσα απ' το φως
με μάτια κρυμμένα στο σκοτάδι.

Γιάννης Μπερούκας
Συλλογή (Το μωβ των βράχων)
Εκδόσεις οδός Πανός