Έφυγες / Ζανιδάκη Άννα

Σαν τον αέρα σ ενοιωσα
Πεταγμα να δηλωνει
Η Αγγελική σου πια μορφη
Ταλέντα σου ξεδιπλώνει.

Αρμονία χαριζε
ΕΚΕΙ πάνω στ αστερια
Ήχοι μελωδικοι
Απ τα δικά σου τα χέρια.

Να ακουστούν οι χορδες
Της επουράνιας κιθαρας
Να οραματιστουν αυτες
Δικού σου ποθου και λαχταράς. .

Μηνυματα ένα σωρο
Να πεμπεις εδω κατω
Μη γευεσαι το μισεμο
Να πίνουμε ασπρο πάτο.

Στην υγεια σου μοναχα
Στα χρόνια που στερησαν
Τις δικές σου λαμπρές ιαχες
Του είναι σου δεν κατακτησαν.

Τον κόσμο όπου περασες
Γεμισες περηφανια
Εσενα θα χουμε στο νου
Οπως ήσουν με ζωντάνια.

Από μικρός μικρος
Ήθελες να ξεχωριζεις
Εύλογες διακρίθηκαν
επιδόσεις σου να ορίζεις.

Μελλουμενα θα ηθελες
Αυτά να διαδραματησουν
Ευχές όλων μας
εσε να περικλυσουν.

Μα αλλα τα λογαριαζες
Εσυ όπως κι οι αλλοι
Κληθηκες δίχως να θες
Έλαβες τη σκυτάλη.

Σειράς που σου μετρησαν
Ψηλά να αγναντευεις
Ήλιο ψυχων δικών σου πια
Σκοτάδι τους να κυριευεις.

Με λάμψη τρανή ζεστη
Σα Φύλακας δικός τους
Δώσε πνοή στα ονειρα
Γίνε ο Άγγελος τους.

Καθαρια είχες τη ματια
Φίλε Συμμαθητή μου
ΑΣ έχει τώρα πια
Ταξιδι η ψυχή σου.

Όμορφο αναλαφρο
Τι κι αν εμάς δακρυζουν
Τα μάτια λένε πωςμιλουν
Οτι οι καρδιές ψελλιζουν.

**