Σπύρος Τουπογιάννης: Τρία (3) στιχοποιήματα

Αρχόντισσα σιωπηλή

Ήτανε τ’ όνειρο κρυμμένο
σ’ ένα ταξίδι λιγοστό
μέσα σε ρόδο ταραγμένο
μέσα στο στόμα μου κλειστό.

Πες μου ποιος άνεμος σε παίρνει
αρχόντισσα μου σιωπηλή
ποιο σούρουπο ζεστά σε φέρνει
σε μια φωτιά, σ’ ένα φιλί.

Ξετύλιξε το φύλλο φύλλο
κάτι να βρεις που’ χω κρυφό
ένα τραγούδι θα σου στείλω
πλημμυρισμένο ουρανό.

Πες μου ποιος άνεμος σε παίρνει
αρχόντισσα μου σιωπηλή
ποιο σούρουπο ζεστά σε φέρνει
σε μια φωτιά, σ’ ένα φιλί.

Ξέρω δε θα’ ρθεις να μου στάξεις
λίγη στα χείλη μου δροσιά
γιατί φοβάσαι μη μου τάξεις
τον ήλιο και την ξαστεριά.

Πες μου ποιος άνεμος σε παίρνει
αρχόντισσα μου σιωπηλή
ποιο σούρουπο ζεστά σε φέρνει
σε μια φωτιά, σ’ ένα φιλί.


**

Κορίτσι του Οκτώβρη

Αγάπες περνάνε και σβήνουν
στο βάθος της λεωφόρου,
ω! βράδυ γλυκό φθινοπώρου
βροχή σ’ ένα φως μακρινή!

Κορίτσι του Οκτώβρη μη φεύγεις
κυκλάμινα θα σου φέρω
που με προσμένεις το ξέρω
στην πόρτα τη σκοτεινή.

Κάποιος χλωμός τραγουδάει
τραγούδια παλιά ξεχασμένα
τα μυστικά σου κρυμμένα
σε μια ματιά φωτεινή.

Κορίτσι του Οκτώβρη μη φεύγεις
κυκλάμινα θα σου φέρω
που με προσμένεις το ξέρω
στην πόρτα τη σκοτεινή.

Πήρ’ η βροχή τη φωνή μας
σε βράδια θολά περασμένα
αστέρια στα νέφη πνιγμένα
ω! λάμψη Μαρτιού πρωινή!

Κορίτσι του Οκτώβρη μη φεύγεις
κυκλάμινα θα σου φέρω
που με προσμένεις το ξέρω
στην πόρτα τη σκοτεινή.

**

Τώρα που φεύγεις

Τώρα που φεύγεις μακριά
πάρε μαζί σου τη ζωή μου
ένα ποτάμι σιωπηλό
κι ένα τραγούδι της ψυχής μου.

Χτυπούν οι μέρες και οι καιροί
σαν κύματα τρικυμισμένα
λιώνουν τα πάθη σαν κερί
κι είναι στα μάτια μας γραμμένα.

Εγώ θα μείνω στο σταθμό
ίσως γυρίσεις κάποιο βράδυ
μέσα στο φως του το θαμπό
άγνωστος μέσα στο σκοτάδι.