ΣΕ ΜΙΑ ΠΟΙΝΗ / Kokaveshi Dhimitër

Σε έντονο πείσμα
ζωής!
Οι αγωνίες μας
αγώνων
σκέψεις, μας καταπίνουν
και καταπνίγουν
σαν ταξιδεύουν, καπνός!
Στο τζάκι
πρωινής φωτιάς
στραγγάλιζε!
Ανατολή και η αυγή…;
Ω φως
της γνώσης, στο φως
της μέρας
γλυκοχαράζω, ανησυχίας
τα κυβικά σου
με περιβάλουν, αγκαλιάς
κι ο ρεμβασμός;
Των ανταγωνισμών μας
τιμωρεί
την περιπλάνηση;
Στις λάμψεις αποσπούσε
σαν ξαγρυπνούσε
της ποινής. Ποινή, στολής…;
Την προσηλώνουν
ονομασίες τους, ζωή
μας ανεβάζουν
μας ονομάζουν και
μας βυθίζουν!
Λάμψεις, μιας αγκαλιάς
τις εκδηλώνουν
οι τιμωρίες τους σαν
ξαγρυπνούν...!
Φροντίδες τους, σε μία ποινή
ονομασίας μας
οδηγούν, λάμψεις
στιγμούλας...;
Δεν τις μπορώ σαν
μας προσφέρουν
χρόνο..., μικρής, χαρούλας
πως να την ζω...;
Πως να τις ζω να ξεπερνούν
τα χείλη!
Πλημμυρίζουν στις τιμωρίες
μας ξεχνούν
ηλίου...;! Αντιμετωπίζω
με μια ευχή
ψυχής, φυγή... παλεύω
Αγγέλων
αγωνίας του θανάτου
δεν κρατώ!
Τον ήλιο...; Σε πράξεις
εξαπάτησης
διαβολικοί, μας περιμένουν
μες τις ψυχές τους
που δεν πλησίασαν...!
Θεούς.