ΤΟ ΜΑΥΡΟ ΚΑΙ ΤΟ ΚΟΚΚΙΝΟ / Παμπόρης Θανάσης

Εσύ δε χόρευες, ούτε τραγουδούσες
και εγώ σ’ έβλεπα που συλλογιζόσουν
και άλλαζες χρώματα
αγαπούσες τα χρώματα
και εγώ ανησυχούσα
που έβλεπα στον καμβά
να κυριαρχούν το μαύρο και το κόκκινο.

Και ήρθε η νύχτα
και ήρθε το όνειρο
εγώ να καρτερώ το φώς
και το μαύρο να κόβει την ανάσα μου.
Εσύ να ψάχνεις στα χαλάσματα
στις κολόνες που οι αράχνες έπλεκαν τον ιστό τους.
Μαύρο το χρώμα
και εγώ να ψάχνω για λίγο κόκκινο.
Εσύ χόρευες, χόρευες ζεμπέκικο
και η πίστα από χαλάσματα.
Από χαλάσματα που έκαιγαν την ψυχή μου.
Το κορμί σου το είχαν κυκλώσει αράχνες
που έπλεκαν το πέπλο του θανάτου.