ΓΕΝΝΗΘΗΚΑ ΝΩΡΙΣ / Αλεξανδρής Γιώργος

Γεν­νή­θηκα νωρίς.
Πρωί.
Έξω απ’ τον καιρό μου.
Χωρίς οιω­νούς και σημά­δια.
Του χρό­νου επι­στροφή.
Τελετή και σπουδή.
Γι’ αυτό με συνε­παίρ­νει η έπαρση,
και η βια­σύνη.
Να ξέρω τι έχασα,
να μάθω τι πρό­λαβα.
Τέκνο της άρνη­σης
και της προσμονής.

Γεν­νή­θη­κες αργά.
Κι εσύ πρωί.
Κάτο­πτρο κοίλο.
Και κυρτό.
Είδωλο αντε­στραμ­μένο.
Στα­θερό περί­γραμμα,
ευθεία ματιού.
Αρχαία γραφή και προ­φη­τεία.
Σε βλέπω στο αύριο
να μου μετράς αντί­στροφα τις μέρες.
Σ’ ανα­γνω­ρίζω μήτρα γης,
διά­σταση συμπα­ντική
στην ένταση της εξάρ­τη­σης,
στην έκσταση του νου.

Συνα­πα­ντη­θή­καμε νωρίς.
Εκβια­στικά,
έτσι όπως λένε «πολύ αργά».
Ανα­κά­λυψη της άρνη­σης του χρό­νου
και μέθεξη του κόσμου.
Γιατί σε περί­μενα.
Γιατί με ήξε­ρες.
Για να χαρά­ξουμε
στ’ απέ­ρα­ντο κενό μια σχι­σμή,
ίσαμε να’ μπει φως.
Και η ζωή!