Μιλήματα με τον εαυτό μου / Απόστολος Α. Αποστόλου

25/4/1947

Περιμένοντας μία στρατιωτική φάλαγγα

                           στο σιδηροδρομικό σταθμό Σουφλίου

Μιλήματα χαρούμενα στη φύση,
όταν η άνοιξη γιορτάζει τ’ ανθεστήρια.
Λύπης μιλήματα για όσους έχουν σβήσει,
σε σκοτεινού χειμώνα κοιμητήρια.

Μιλήματα και προσευχές κρυφές
μέσα σ’ αραχνιασμένο ερημοκλήσι.
Μιλήματα απ’ τις κοπέλες στις αυλές,
κρυφομιλήματα για εκείνα που έχουν ζήσει.

Μιλήματα απ’ τα θλιμμένα τα  βιολιά,
αγάπης που αργοσβήνει ξεψυχίσματα.
Μιλήματα από μικρά παιδιά,
νέας ζωής φωνές και τραγουδίσματα.

Μιλήματα από θλιμμένα δειλινά,
μέσα στα σύννεφα, στερνά φωτός παιχνίδια.
Μιλήματα από βάρκες με πανιά
άγκυρα σήκωσαν για αγύριστα ταξίδια.

Θέρους μιλήματα αποχαυνωτικά,
όταν η αγκαλιά του κάμπου η μεθύστρα
κρύβει της φύσης όργια ερωτικά
και μελωδά του τζίτζικα η ορχήστρα.      

Κρυφά μιλήματα γλυκά και τρυφερά,
απ’ τ’ αηδονιού τη μουσική τη ρίμα.
Μιλήματα από την άστατη την αμμουδιά,
λάγνα φιλήματα στο ερωτευμένο κύμα.

Απόστολος Α. Αποστόλου