“Εδωνά” / Μανάκας Τίτος - Διμοτειανός

Χάθηκε το χαμόγελο σου 
έσβησε κι ο ήχος της φωνής σου. 
Ο πόνος της ψυχής μου 
και το χυμένο δάκρυ μου 
δεν άφησαν ο δενδρολίβανος ν’ ανθίσει. 
Πέρασες… 
κι έφυγες…κι έμεινα μόνος εδωνά 
να με χαιδεύουν τ’ανεμίσματα σου 
σαν επιστρέφω νοερώς εκεί 
απ’ όπου ξεκινήσαμε 
κάποτε…