Ερωτοδέσμια η σιωπή σου
μες στα μάτια της ηδονής
να επιβεβαιώνεις το Ωραίο
και να ραγίζεις
απ’ το φλοίσβο των παράκτιων βλεμμάτων
και το τραγούδισμα της αχιβάδας στην αμμουδιά
να μη θες να επιστρέψεις στον εξώκοσμο
.
Να τρέφεσαι με τις κρυμμένες υποσχέσεις
που σου ’ταξαν χαμόγελα ερωτικά
εκεί να παραμένεις αραγμένος
μες στη στερνή αναλαμπή σου
τυλιγμένος
να μην ακούς τίποτα
.
Αρκεί το φως να σε ζαλίζει
ν’ απλώνεις τα χέρια σου μεθυστικά
και σαν ταξιδιάρικα πουλιά
να πετάς για τις αγάπες των ονείρων σου
παρασυρμένος απ’ τους πόθους σου
μέσ’ από θύελλες αναταράξεων
να μην παραδίνεσαι εύκολα
που σε τρυπούν αδίστακτα
με σαϊτιές γλάρων
στην άκρη της δικιάς σου ακτής
κατακαλόκαιρο
των πειρασμών τα κύματα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου