Ποίημα που γράφτηκε από τον Νικήτα Γεροντούδη
το έτος 1921 (πριν 95 χρόνια)
Στην τόσην ερημίαν μου,
στην τόσην μοναξιά μου,
εσένα μόνο πένα μου,
έχω παρηγοριά μου.
Συ πάντοτε με αγαπάς,
πάντοτε με θυμάσαι,
χαίρεσαι όταν χαίρομαι,
κι όταν πονώ λυπάσαι.
Σε σε εκμυστηρεύομαι,
τον καρδιακό μου πόνο,
κι όλου του κόσμου λησμονώ,
τη ζήλια και το φθόνο.
Και μες την εκμυστήρευση
σε βλέπω να δακρίζεις,
δάκρυα μαύρα στο χαρτί
επάνω, να ραντίζεις.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου