Μάνα μου θλιμμένη. ΗΜΕΡΑ ΜΝΗΜΗΣ... / Ζανιδάκη Άννα

Εχω καμάρι έχω φωτιά
Που ακόμα σιγοκαίει
Μανούλα δε σε ξέχασα
Παρήγορα της λέει.

Είμαι τριγύρω χαρωπός
Μαζί με τα παλικάρια
Αυτά που δώσανε ψυχή
Ορμήσαν σαν λιοντάρια

Καθόλου δεν εδείλιασαν
Στιγμή δε φοβηθήκαν
Παρά σε δύσκολες στιγμές
Αυτές μόνο οπλιστήκαν

Με θάρρος και με δύναμη
Ολόψυχα στο διάβα
Διακαώς επιτυχώς
Άναψε η λάβα

Αυτη που διακατέχεται
Και ζει μες στην ψυχή μας
Αυτή που κι αν αόρατη
Ζει στη θύμηςή μας

Αφοπλιστική θαρρώ
Να ναι και για σένα
Ορμητήριο λαμπερό
Στον πόνο στον καθένα

Μανούλα μου κι αν έφυγα
Εσας θα συλλογιέμαι
Τ αδέρφια τον πατέρα μου
Το λέω και αναρωτιέμαι.

Είσαι καλή μου μάγισσα
Γιατρεύεις τις πληγές τους
Η μοίρα μας σε έχρισε
Φάρο στις πεθυμιές τους

Εχε στο νου σου για τα καλά
Γνώμη να μην αλλάζεις
Είμαι καλά και χαίρομαι
Εςύ να επροστάζεις

Το κάθε τι καλό
Που δείχνει την ψυχή σου
Ξεκάθαρο και αστραφτερό
Στη γνώμη τη δική σου.