ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΟ / Αριαδνη Πορφυρίου

Ας μη μιλάνε τα τραγούδια για τον έρωτα!
Άλλο κερί ας έχουμε στο κατώφλι της σήραγγας
λείο ή τραχύ από τα δάκρια
να κουβαλά τις κραυγές των ηττημένων
κι όσων τους ονειρεύονται.
Ας μην υμνούν τα ποιήματα τον έρωτα
τώρα που έφυγαν οι ολόφωτες σκιές
κι άφησαν την εικόνα του χειμώνα της σιγής
πάνω στο χέρι ενός παιδιού που ζητιανεύει
στον μυστικό κήπο της οργής
Ας μη λυγάν τα πινέλα στο βάρος του έρωτα
όσο ο γαλάζιος τάφος θα σκεπάζει τους ανθρώπους
δείχνοντας μόνο ένα χρώμα ερημιάς
ή μια σταγόνα υγρής τύψης
για όσα από χαμόγελα γίναν στοιχειά.
Ας μη δοξάζουνε τ αγάλματα τον έρωτα!
Κρουστά κορμιά με στίγματα από πόνο
θα χαλαλίζουνε μια ανέσπερη γενιά
που χόρτασε ψωμί πριν καταλάβει
το άγγιγμα του Τάνταλου κάτω απ το δέρμα.
Ως να δοξάσουν τον ξανθό τοξότη τα φουσάτα
Θα χουμε στρέψει οι γλεντοκόποι την κοίτη της πηγής!