Ώρες
Κάποιος ξέχασε την πόρτα ανοιχτή
Όλη νύχτα ανοιγόκλεινε απ' τον αέρα
Οι γλώσσες της τρόμαζαν το παιδί
και αγρυπνούσαν τη γυναίκα
Όλη νύχτα ανοιγόκλεινε απ' τον αέρα
Οι γλώσσες της τρόμαζαν το παιδί
και αγρυπνούσαν τη γυναίκα
Ο άντρας, αφαίρεσε τη νύχτα απ' το τραπέζι,
μαζί τα ψίχουλα και τα αιώνια ερωτηματικά
Με τα δόντια και με τα νύχια του
άρπαξε το θηλυκό και το ‘ριξε στο κρεβάτι
μαζί τα ψίχουλα και τα αιώνια ερωτηματικά
Με τα δόντια και με τα νύχια του
άρπαξε το θηλυκό και το ‘ριξε στο κρεβάτι
Ξημέρωσε πάλι
Ζεστό ψωμί στο στήθος της το πρόσωπό του, ενώ
κάποιοι συνέχιζαν να διαφωνούν
εάν η αλήθεια των πραγμάτων έχει μια φύση ή
εάν το δίκιο του ενός είναι το άδικο του άλλου
Ζεστό ψωμί στο στήθος της το πρόσωπό του, ενώ
κάποιοι συνέχιζαν να διαφωνούν
εάν η αλήθεια των πραγμάτων έχει μια φύση ή
εάν το δίκιο του ενός είναι το άδικο του άλλου
**
Παρα-ποίηση
Φθείρεις την ύπαρξη
-τη δική σου συνήθως -
με αλλότρια αμαρτήματα
-τη δική σου συνήθως -
με αλλότρια αμαρτήματα
κι άλλες φορές με τη σκέψη
εκείνων που φύγαν
ή εκείνων που ήταν
εκείνων που φύγαν
ή εκείνων που ήταν
Ούτως ή άλλως,
η διαφορά
ή το διαφορετικό
χωρά αντίστοιχα
στο υπόλοιπο της πράξης
ή στο περιθώριο του κόσμου
η διαφορά
ή το διαφορετικό
χωρά αντίστοιχα
στο υπόλοιπο της πράξης
ή στο περιθώριο του κόσμου
Κι η άφεση βέβαια,
είναι μια κάποια λύση
είναι μια κάποια λύση
Θα συμφωνήσεις,
κείνοι που σε παραποίησαν
ήταν έξω από σένα
και κυρίως αθώοι
κείνοι που σε παραποίησαν
ήταν έξω από σένα
και κυρίως αθώοι
**
Ανάταση
Δυσνόητες
ρωγμές στο ανέφικτο
όμοιες με εκείνες
που σου χάραξαν στο μέτωπο
λίγο πριν την εκούσια θυσία
όμοιες με τα λαβωμένα,
απ' τα χέρια ενός παιδιού,
φτερά μιας πεταλούδας
Ρωγμές
ακαθόριστες,
που ασελγούν στης γαλήνης τα σώματα,
που ραπίζουν σπερματικές διαθλάσεις
στην ανοργασμική πλέον ακοή σου
Ρωγμές
στις αισθήσεις που φύλαξες
για τον έρωτα μιας καταδότριας νύχτας
Κι η ψυχή σου
ως και η μικρή ψυχή σου
δε χωράει σε ορίζοντες,
μα υπομένει γενναία
το τραχύ των ρωγμών
Κι εκείνο της πεταλούδας το πέταγμα
ματαιώθηκε πάλι
όμοιες με εκείνες
που σου χάραξαν στο μέτωπο
λίγο πριν την εκούσια θυσία
όμοιες με τα λαβωμένα,
απ' τα χέρια ενός παιδιού,
φτερά μιας πεταλούδας
Ρωγμές
ακαθόριστες,
που ασελγούν στης γαλήνης τα σώματα,
που ραπίζουν σπερματικές διαθλάσεις
στην ανοργασμική πλέον ακοή σου
Ρωγμές
στις αισθήσεις που φύλαξες
για τον έρωτα μιας καταδότριας νύχτας
Κι η ψυχή σου
ως και η μικρή ψυχή σου
δε χωράει σε ορίζοντες,
μα υπομένει γενναία
το τραχύ των ρωγμών
Κι εκείνο της πεταλούδας το πέταγμα
ματαιώθηκε πάλι
(Από την ποιητική συλλογή "Ρωγμές στο ανέφικτο")
Η Νόπη Χατζηιγνατιάδου γεννήθηκε και μεγάλωσε στους πρόποδες ενός βουνού, στην Πτελέα Δράμας.Είναι απόφοιτη Θεολογίας του ΑΠΘ, φοιτήτρια του τμήματος Οινολογίας και Τεχνολογίας Ποτών Δράμας ΤΕΙ ΑΜΘ
Έχει συμμετάσχει σε ημερολόγια και ανθολόγια ποίησης.
Έλαβε δεκάδες βραβεία και επαίνους σε πανελλήνιους και διεθνείς διαγωνισμούς ποίησης.
Ποιήματά της δημοσιεύονται σε λογοτεχνικά περιοδικά και εφημερίδες, έντυπα και διαδικτυακά, στην Ελλάδα και την Κύπρο.
Ποιητικές συλλογές :
· «Αναζητώντας το Άλφα» 2009 και
· «Ιέρεια ουρανού και θάλασσας», 2011
«Ρωγμές στο ανέφικτο» 2014
«Ρωγμές στο ανέφικτο» 2014
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου