Τόση κατάντια γύρω μου / Πελεκούδα Γρηγορία

Η βροχή μου αφηγήθηκε
με ασυνήθιστη οικειότητα,
άσε τις αισθήσεις σου
να συντονιστούν
με τον επαναλαμβανόμενο
ήχο των τροχών της τύχης
όταν ρετάρουν τα γρανάζια
απείθαρχα κι εσύ
στη μέση του δρόμου
κάθεσαι, ε κάποια στιγμή
θα σε προσέξουν τα μελλούμενα
για μια συνέχεια δυστυχώς
αναπάντητη...

Η δραπετεύω ή υπομονετικά
περιμένω την σειρά μου
σκέφτηκα, σήκωσα το χέρι μου
κάνοντας σινιάλο στο ταξί
στάσου! Στόπ! και στο αντικαθρέφτισμα
μιας τζαμαρίας είδα στην φάτσα
των περαστικών την απορία
να μείνω ή να γίνω θρύψαλο
νούμερο δυο της κοινωνίας
για ένα μέλλον ακαθόριστο;
Από τον ουρανό κατρακυλούν
οι τελευταίες σταγόνες,
στο πουθενά οι αιώνια μοίρα
των ανθρώπων και η θλίψη τους
σκέφτηκα...