«Εις τον πατέρα λυπούμενον καί θρηνοϋντα» (απόσπασμα)/

Τί, πάτερ, αυτός ασχετον πενθών κάθη 
λούων σεαυτον δακρύων καταιγίσι ; 
Μήτηρ γαρ ημών, καν παρήλθεν εκ βίου, 
λαλεί δε μή παρούσα μηδ' δρώμενη, 
ήχους λαλιαν ώσπερ εκμιμονμένη.