Ασπρόμαυρες Φωτογραφίες / Κωνσταντίνος Ν. Μαντζίκος

Ασπρόμαυρες φωτογραφίες η ζωή

μιας άλλης χρονικής διάστασης

του παρελθόντος του παρόντος

ζωντανών νεκρών αναμνήσεων

ανάμεικτων συναισθημάτων

σ’ ένα σκονισμένο του παλιού σου σπιτιού ντουλάπι

ξεπρόβαλαν εμπρός σου.

Φωτογραφίες που ‘ χες χρόνια να δεις,

ντροπιασμένων αναμνήσεων που φοβόσουν να παραδεχθείς.

Γεγονότα με μιαν ευχή θα ‘θελες ν’ άλλαζαν στη στιγμή,

άρμα χρόνου θα ‘θελες να κουμαντάρεις

κι αδειάζουν οι στιγμές της ζωής σου της άχαρης.

Κλεισμένος σε υποσυνείδητου φυλακή

με συγκίνησις βαθύτατη

περιμένεις την στιγμή την ύστατη.

Αναμνήσεις ριζωμένες βαθιά στις γωνιές του μυαλού σου,

πληγές που με κόπο είχες κλείσει, ανοίγουν.

Λέξεις, φράσεις, μυρωδιές σαν ταινία ξεπροβάλλουν εμπρός σου.

Ήταν απ’ τις στιγμές τις απρόσμενες,

στιγμές σαν ν’ αναθεωρείς καταστάσεις, νόμιζες.

Σε κλάσματα δευτερολέπτου ρίγος στη ψυχή,

πλήρης ακινησία στο σώμα.

Πριν έρθει η δύση

σ’ ενός λεπτού σιγή

ένα δάκρυ κύλησες

κι έμεινες να κραυγάζεις υστερικά.

Μάταιος ο κόπος να λυθείς

απ’ τα δεσμά των αναμνήσεων.

Μακρόχρονη του μυαλού αυταπάτη

πως είχες την δύναμη της λήθης.

Σ’ άλλου χρόνου διαστάσεων

επίκληση στο Θεό

για αμαρτιών άφεση.

Μονόλογος με τον παρελθοντικό εαυτό

εναλλαγή ασπρόμαυρων φωτογραφιών

και συζήτησις περί σφαλμάτων συνάμα

σε χρόνο διττό

λες και η όλη η ζωή σου ήταν μόνο χρόνοι,

σε αόριστο, ενεστώτα, μέλλοντα.

Καταγραφή στιγμών οπτικώς

σαν επέκταση μνήμης

πρόσωπα, χαμόγελα, παράξενες στάσεις σώματος.

Τι απίστευτη δύναμη που έχουν οι φωτογραφίες, απόρησες!

Μες στις τρεις διαστάσεις του ανελέητου χρόνου

να ‘χεις ζήσει να ‘χεις νιώσει τόσα πολλά!

Μια άνω τελεία ο χρόνος,

μα εν τέλει αφήνεις τις στιγμές αυτές πάντα μόνος.

Λίγο πριν μπουν της ζωής οι τίτλοι τέλους

απέμεινε μια βαθυστόχαστη αυτοκριτική,

φιλοσοφικώς, μεταφορικώς, κυριολεκτικώς.

Ουδείς δεν βλέπει των φωτογραφιών το νόημα·

διαρκώς μεταβαλλόμενη διαδικασία η ζωή

εις τους αιώνας των αιώνων,

τούτο είναι το νόημα.

Ένα αποτύπωμα ανούσιων ουσιαστικών στιγμών ο άνθρωπος,

άλλοτε χαρωπός άλλοτε σκυθρωπός,

μα αυτό θυμίζουν οι φωτογραφίες:

ένα διαρκές εκκρεμές του χρόνου η ζωή.

Απ’ τη ζωή ως το θάνατο

κι απ’ τον θάνατο ως την ανάσταση

σε παρελθόν, παρόν, μέλλον διάσταση

ο άνθρωπος κεντρικός ήρωας

στο σύντομο άλμπουμ της ζωής.

Άνθρωπος και χρόνος

ένα βαθυστόχαστο ερώτημα.

Μεγάλες μικρές,

ανούσιες ουσιαστικές απαντήσεις.

Πλαγίως ευθέως,

μεταφορικώς κυριολεκτικώς.

Τι απ’ όλα να καταλήξεις.

Μια μεταβλητή είναι ο άνθρωπος, τελικώς!