Νοσταλγικό Νιοχώρι / Ποταμιάνος Γιάννης

=====================
Νοσταλγία μου εσύ που μυρίζεις
--------------------------- άνθη λεμονιάς,
ντυμένη της πασχαλιάς το μωβ
--------------- και της γαζίας το κίτρινο
Εσύ η μυρουδιά του σπληνάντερου
---------------- και του ζεστού ψωμιού
Εσύ η νύχτα με τις πυγολαμπίδες
---------------- και η λαλιά του γκιώνη
Εσύ καταμεσής του κάμπου
----- κι ο ασημένιος ποταμός
----------------------- που φιδοσέρνεται

Κατακαλόκαιρο
---- στη μέση του χωραφιού τ’ αλώνι
κι ο γίγας πλάτανος
------------------- που μάχεται τον ήλιο
έτσι που στον ίσκιο του
-------------- να ξανασαίνει ο ξωμάχος

Κατακαλόκαιρο
Ιδρωμένα μπράτσα ορειχάλκινα
----------------- δουλεύουνε την άρπη
για του χειμώνα το ψωμί
---------------- και τον χυλό της μάνας

Πίσω ξυπόλυτος
---- στο ζεστό χώμα του καλοκαιριού
Εξήντα χρόνια πίσω
ανάμεσα στου κήπου τ’ ασπραγκάθια
με τις ξόβεργες στημένες
------------ να παραμονεύω καρδερίνες

Εξήντα χρόνια πίσω
Στις νύχτες των παραμυθιών
------- με τις νεράιδες της γιαγιάς μου
Και τα μαύρα φουστάνια της τσιγκάνας
που μου ‘λεγε στην ‘ξώπορτα
---- τη μοίρα μου, για ένα ξεροκόμματο

Πίσω ολοταχώς
στα οικόπεδα με τις τσουκνίδες
---------------- και τους χωματόδρομους
στο χωριό μου των δύσκολων καιρών
------------------- και των αγνών ερώτων
στις μνήμες που μινυρίζουν τα πουλιά
---------------- και κελαηδούν τ’ αηδόνια

Νοσταλγία μου εσύ ανθάκι
--- της κρινόσπαρτης ακτής του Ιονίου,
καημέ της λιμνοθάλασσας
--------------------- των άγριων πουλιών
------------ και των ελεύθερων αλόγων
Εσύ η γεύση της αλμύρας
---------------------------- και του μόχθου
Εσύ ο κρυφός πόθος
-------- της μνήμης και της νοσταλγίας

Χωριό μου εσύ γενέθλιο ενδιαίτημα
των εφηβικών ονείρων
-------- και των αειθαλών μου πόθων
σε ψάχνω ανάβλυσμα μνήμης
------------------ στη ρωγμή του χρόνου

Μήτρα μου εσύ
------------- αλλά κι ανοιχτή πληγή μου
Αφού
Εσύ ο παράδεισος που διακορεύτηκε
------------------ απ’ το αδηφάγο κέρδος
Εσύ που μαχαιρώνεσαι αλύπητα
απ’ το υνί της λάγνας εκμετάλλευσης
Εσύ που πνίγεσαι
--------------------- απ’ τα φυτοφάρμακα
Εσύ που έχασες τα’ αρίφνητα
--------------------------------- πουλιά σου
---------------------- και τ’ άγρια ζώα σου
Χωριό μου
--- εσύ ο απολεσθείς παράδεισός μου
Η Ιθάκη που μου ‘κλεψαν
-------------------- ανάλγητοι μνηστήρες

Κι όμως σίγουρα αρκούν
------------- ένα κλαρίνο και μια πίπιζα
για να τρέχω νοσταλγός
στης μνήμης τα πράσινα λιβάδια σου
------------------------------- και ας πονάω

------------------------ 29 Μαρτίου 2019

----------------------- Γιάννης Ποταμιάνος