ΜΑΝΑ΄/ Τσελεπίδης Τηλέμαχος

Μάνα μου καλομάνα μου και μαυρομαντηλούσα

Που μούφυγες κι ορφάνεψε το σπίτι κι η ζωή μας.

Μάνα, πατέρας κι αδελφός, παρηγοριά κι ελπίδα

Μάνα, αέναη πηγή ζωής, δροσόνερη ηλιαχτίδα

Μάνα μου, γλυκιά μου μάνα…

*

Μάνα τα βάρη σήκωνες σε χαλεπούς καιρούς

Και ζέσταινε η αγάπη σου τα παιδικά μας χρόνια

Τι κατοχές περάσαμε. Τι φτώχεια. Τι στερήσεις.

Τι εφιάλτες τα κρύα βράδια μας, τι άγχος, πόση λύπη.

Κι εσύ μια απέραντη αγκαλιά. μια αστείρευτη αγάπη…

*

Μάνα μου χρυσομάνα μου, σε έχασα κι έχω θλίψη.

Νοστάλγησα τις ώρες μας, βράδια στο παραγώνι

Νοστάλγησα το γέλιο σου, τις τρυφερές στιγμές σου

Κι ένοιωθα, μες την φτώχεια μου, απέραντη χαρά.

*

Μου λείπεις τόσο μάνα μου στις δύσκολές μου ώρες

Τις νύχτες μου σε αναπολώ, στις μοναξιές σε θέλω

Στα χερσοτόπια της ζωής, μούλειψαν τα φτερά σου

Ήσουν για μένα ταστροφώς, στ΄ αδιέξοδά μου η ελπίδα

Μάνα μου, γλυκιά μου μάνα…

*

Κι είναι η οδύνη μου βαθιά καθώς σε συλλογιέμαι

Μα έχω και πίστη πως θαρθείς, σαν άνεμος μια μέρα

Στο σπίτι μας, που αγάπησες, και σαγαπούσαν όλοι

Τα σύδενδρα κι οι μυρσινιές τριαντάφυλλα και σχίνα

*

Κι άμποτε νάρθεις, αν μπορείς, έλα και πάλι φύγε,

Να ξαναθίσουν τα όνειρα, ζείδωρο να πνεύσει αγέρι

Να πρασινίσουν οι πλαγιές να πισωστρέψει η ειρήνη

Να  λιγοστέψουν οι καημοί να αποχαθούν τα μίση

Στων τραγουδιών τον απόηχο του νοσολύτη Βάκχου.