ΕΣΕΝΑ Σ’ ΕΧΩ ΞΑΝΑΓΑΠΗΣΕΙ (2014) Απόσπασμα / Αβρααμίδου Χριστιάνα

Αν κάθε στίχος μου
ήτανε μια στιγμή,
πλούσια πολύ θα ’χα ζωή
αν και τις στιγμές μου
ύλες
δεν τις θυμάμαι.
Αν κάθε στίχος μου
ήταν η άλλη ζωή,
θα ’χα περάσει σε αυτήν
μία μία
όλες τις στιγμές μου.
Αν στους στίχους μου
ακούσατε την καρδιά
πως έφυγα θα μάθατε
-μέσα-
δεν χώραγαν άλλοι.
Παράγωγα
Επίθετα
Επιρρήματα
Ουσιαστικά.
Μια λέξη θυμάμαι εγώ,
Αγάπη.
.....
Γεννιόμαστε και πεθαίνουμε μόνοι.
Κανείς δεν το καταλαβαίνει όταν γεννιέται.
Ίσως,
να το νιώσει πριν πεθάνει
και αναρωτιέμαι
πόσος συνωστισμός εκεί πάνω επικρατεί,
με ψυχές που δεν πρόλαβαν
ένα τόσο απλό πράγμα
να καταλάβουν.

-------
Τα βράδια φοβάμαι
για τη συντέλεια του κόσμου.
Αρχαία ελληνικά δεν ξέρω να μιλώ.
Αν και νομίζω ήξερα
στην προηγουμένη ζωή μου
αφού γίνεται κάτι παράξενο και λες
εγώ αυτό
το έχω ξαναζήσει.
Εσένα σίγουρα εγώ
σε έχω
ξαναγαπήσει.

------
Αν είναι να με αγαπήσεις
αγάπησέ με γυμνή.
-Τα πολλά λόγια είναι φτώχεια
τα μεγάλα ανέχεια και πενία-
με δασείες και ψιλές αρχικά σου μιλούσα
στο λυχνάρι με έκλεισαν και ως προχτές ασφυκτιούσα
αν είναι να με αγαπήσεις
αγάπησέ με γυμνή.
Λόγια Πολλά
είπαμε εμείς
με τα Μεγάλα
δεν χορτάσαμε την πείνα.
-----
Χίλια και ένα
μέτρησα χτες βράδυ τα μέλη μου
άλλαξε η εποχή
αν ακόμα λυπάσαι
-μη-.
Ελεύθερη βούληση
και αυτό που ζω με ξεπερνά
η επανένταξη μου σήμανε
και σε αγάπησα απ’ την αρχή.
Αγαλματάκια ακούνητα
νύχτα να κινηθούμε όλα μαζί
στον Επιτάφιο να βγούμε με το τελεφερίκ
σαν ύμνους να ψάλουμε
όλων τα ποιήματά μας.
Το τέλος…
Αργώ πολύ να καταλάβω.