Ο ουρανός του συννεφιασμένος.
Χαλάζι σιωπής απλώνεται στη ζωή του.
Περπατά κι η βροχή δεν τον βλέπει.
Κολυμπά κι η θάλασσα δεν του μιλά.
Είναι ένα απέραντο κενό
με συντροφιά τον κόκκινο θυμό.
Σινάφι σκοτεινό τού υπόσχεται υπόσταση.
Ντύνεται σκληρός κορμός.
Με τα κλαδιά του ρόπαλα χτυπά τη ζωή που αντιστέκεται.
Σα χάρος κυνηγά τους αδύναμους.
Στολίζεται αλλότρια λόγια.
Γεμίζει το κενό.
Υπακούει τυφλά στον αρχηγό.
Υπάρχει επιτέλους κι αυτός.
Η σκοτεινή καταιγίδα τού ανοίγει τον δρόμο του τρόμου.
Σκαλί σκαλί κατεβαίνει στην κόλαση των ουρλιαχτών.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου