Πόθησα τη θάλασσα στην καρδιά να κλείσω
και χιλιάδες όνειρα να ’βγουν στον αφρό.
Λάτρεψα τη θάλασσα, τώρα πώς να ζήσω,
να μη σ’ έχω μάτια μου, λίγο να χαρώ.
και χιλιάδες όνειρα να ’βγουν στον αφρό.
Λάτρεψα τη θάλασσα, τώρα πώς να ζήσω,
να μη σ’ έχω μάτια μου, λίγο να χαρώ.
Μια βαρκούλα ναύλωσα, να σε συναντήσω,
στη γλυκιά αγκάλη σου μέσα να χαθώ.
Δεν μπορώ, ζαλίζομαι, πώς θα συνεχίσω,
αν δε δω τα μάτια σου, πάω να τρελαθώ.
στη γλυκιά αγκάλη σου μέσα να χαθώ.
Δεν μπορώ, ζαλίζομαι, πώς θα συνεχίσω,
αν δε δω τα μάτια σου, πάω να τρελαθώ.
Πάλεψα στα κύματα τον καημό να σβήσω,
μα η σκληρή αγάπη σου, μ’ έκοψε στα δυο.
Τώρα, όμως, που άντεξα, με χαρές θα σμίξω
και θα μπω στον κήπο σου ευωδιές να βρω.
μα η σκληρή αγάπη σου, μ’ έκοψε στα δυο.
Τώρα, όμως, που άντεξα, με χαρές θα σμίξω
και θα μπω στον κήπο σου ευωδιές να βρω.
Το παλιό τραγούδι μας, θα σου ψιθυρίσω…
Τι κι αν τόσα τράβηξα, θα σ’ ακολουθώ!
Τι κι αν τόσα τράβηξα, θα σ’ ακολουθώ!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου