Η ΘΑΛΑΣΣΑ / Βαραλής Νίκος

Βρισκόμαστε εδώ
στην μικρή άκρη του κόσμου,
εδώ που η βροχή περνάει 
από τις φλέβες μας - φθινόπωρο
την ώρα που τ’ αγριογούρουνα
κατεβαίνουν απ’ τα βουνά.

Εδώ φτιάξαμε τα σπίτια μας από πηλό κι ασβέστη
κι αφήσαμε μέσα τους τη θάλασσα
να μας μιλάει.

Ξεχαστήκαμε μετά, στα μεγάλα παράθυρα
κι όταν η θάλασσα έφυγε
δεν καταλάβαμε.

Οι γονείς μας πέθαναν
είναι κάτι σπασμένες πλάκες πια στο κοιμητήριο·
τα παιδιά μας μεγάλωσαν και φύγανε
μόνο οι φωτογραφίες τους έμειναν
κρεμασμένες στα άδεια τους κρεβάτια· πάνω στα κομοδίνα.

Καμιά φορά ρωτάμε ο ένας τον άλλον
«που πήγε η θάλασσα;»
όπως ρωτάμε στον δρόμο «τι κάνεις;»

Κοιτάμε το βουνό καπνίζοντας
συνήθως τα τσιγάρα των άλλων
που φεύγουν ξαφνικά…
«που είναι ο Νίκος; Τον χάσαμε»
κι άλλος κουνάει το κεφάλι.
δεν μας έλλειψε καθόλου
δεν μας έλλειψε αυτός
η ζωή μας έλλειψε

κι η θάλασσα που μέσα της πνιγόμαστε..