Η άπιστη/ Χρήστος Κουκουσούρης.

Ακούστηκε το βράδυ που βρεθήκαμε στου Γιάννη
δυο φίλοι που σε κοίταζαν το ‘παν ψιθυριστά
πώς ψήνεσαι όταν λείπω εγώ, σε δεύτερο τηγάνι
και τα πορτοπαράθυρα είναι πάντοτε κλειστά.

Πικρό το μεροκάματο όταν μακριά απ’ το σπίτι
πικρή κι η γεύση του ψωμιού κι ας το κοντό φουστάνι,
το ποταμάκι της ζωής βρήκε καινούργια κοίτη,
το κέρατό μου, φαίνεται και μέσα στο φλιτζάνι.

Λίγα μαλλιά στην κεφαλή, που κρύβω με σκουφάκι
και σκούρο αγόρασα γυαλί στα μάτια να φορώ
μη δείξω για την άπιστη πως τρώει με το σαράκι
έχει τερτίπια η ζωή, χωρίς κι Αυτήν μπορώ.

Θα δώσω τέλος στην ψυχρή κι άδοξη ιστορία
θα τιμωρήσω τον μυχό κι αυτή τη Μοιχαλίδα
θέλω να δω την άτιμη στο γόνα για ικεσία
του κερατά από πάνω μου να διώξω την κηλίδα..

………………………..Χρήστος Κουκουσούρης.