Ο ΘΟΛΟΣ ΤΟΥ ΑΠΕΙΡΟΥ / Γεροντούδη Λ. Παυλίνα

 Σε νύχτα καλοκαιρινή χωρίς φεγγάρι,

το θόλο του άπειρου αν δεις,

μαγνητισμένη η ματιά σου μένει

απ’ τ’ αναρίθμητα τα άστρα κι απορείς.

Διαμάντια κάποιος έσπειρε στο χρόνο,

ή και φαντάσματα είναι από φως,

ψυχές που φύγαν απ’ τη γη νωρίς.

Ίσως το κέντρο της ζωής εκεί να βρίσκεται.

Εκεί, να αναδύεται ο ίδιος ο Θεός

και εκεί να κρύβει την αλήθεια

που τρελαίνει το νου του ανθρώπου,

που είναι ο τάλας, τόσος δα μικρός.