"Ανήλια Προσμονή:" / Π.Φ.Σαρδέλης

Άρπαγες πουλιά
πήρανε απο πίσω το φεγγαρι,
αθώρητα, χωρίς λαλιά
την ώρα που έστελνε βαθειά,
στης σκέψης την απόγνωση,
μια στάλα αντηλιά.

Άδεια μάτια,και
σαΐτες τα φτερά,
πανω στη γύμνια της ψυχής
νύχια γαμψά ξεθύμαναν,
ψάρι που άστραψε
κάτω απ'το κύμα ανέμελο,
σαΐτεψαν.

Και σκόρπισαν τα όνειρα,
πάνω στην ώρα που
στερέβανε τα δάκρυα
'μπρός στον θολό καθρέφτη,
εκεί που η ελπίδα
πίσω απο την αιώνια προσμονή
επάσχιζε να φέξει