Νύχτες πολλές έμεινα ξάγρυπνος, δεν άντεξα στο τέλος,
κι άρχισα να ψηλαφίζω τον καθρέφτη στο σκοτάδι
αναζητώντας έναν οιωνό να σαλπάρω για το
πεπρωμένο σου.
Και πάει καιρός που χτυπώ το ρόπτρο της
καρδιάς σου
σε ώρες κοινής ησυχίας
κι εσύ κοιτάς απ’ τον θυρόφθαλμο
αλλά δε βλέπεις παρά μια σκιά που ακονίζει το
φως
να γαληνέψει
τις ανατολές σου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου