ΥΠΟΤΡΟΠΕΣ ΚΑΙ ΠΡΟΚΛΗΣΕΙΣ / Γιώργος Αλεξανδρής

Στα κλειστά ιερατεία,
αυτόκλητοι,αλαζονικά και με υπεροψία,
γόνοι κληρονομικών  μεγαλείων
και αναγκαστικών εφήμερων αποδοχών,
αναγόρευσαν ως βήμα αναγωγής το παρελθόν,
τη συνέχεια ως δικαίωμα και παράσταση,
για να  ’ναι  και η γενιά τους μνήμη και διαδοχή.

Στους ανάστροφους δρόμους,
ετερόκλιτοι, φανατικά και με υστερίες,
σπορά συνδρόμων, άναρχων δοξασιών
και ανερμάτιστων παιδευτικών συμπεριφορών,
στιγμάτιζαν  προσχήματα κι επικλήσεις,
ρηχές αντιδράσεις κι απρόσωπες κριτικές,
για να  ’ναι και οι ομάδες τους ανάκριση και δίκη.

Στις περίβλεπτες εξέδρες,
δογματιστές, υστερόβουλα και με εμμονές,
επίγονοι ιδεοληπτικών μυθοπλασιών
κι απόκρυφων ιστορικών λαθροχειριών,
πομπεύουν κοινές ευθύνες και πάγιες αντιλήψεις,
αλλοτριωμένες συνειδήσεις και πρακτικές,
για να  ’ναι και η εξουσία τους συνεδρία και ανατροπή.

Στον απόηχο των υποτροπών,
ομόλογοι πολίτες, ρεαλιστικά και με αψιθυμία,
κοινωνοί συλλογικών αναγκών ελευθερίας
και ανοιχτών λειτουργιών δικαιοπροστασίας,
ιεραρχούν συνευθύνες και επισφαλή κεκτημένα,
θεσμικές αποκλίσεις και υπαρξιακές προκλήσεις,
για να  ’ναι και η εποχή τους δανεική και  επαναστατημένη.